اثرات سطوح مختلف کود نیتروژن و عنصر روی بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان

آفتابگردان یکی از گیاهان روغنی مهم به شمار می آید. به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف نیتروژن و روی بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان(رقم جامعه 1)، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل در سال 1390 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح نیتروژن شامل :n1: صد کیلوگرم در هکتار :n2: دویست کیلوگرم در هکتار و n3:: سیصد کیلوگرم در هکتار (از منبع کود اوره) و سه سطح محلول پاشی عنصر روی شامل 1zn : صفر یا عدم استفاده از عنصر روی، zn2 : یک و نیم لیتر در هزار لیتر آب و zn3 : سه لیتر در هزار لیتر آب مورد استفاده قرار گرفت. بعد از انجام آزمایش و بعد از برداشت نهایی صفاتی همانند،ارتفاع گیاه، قطر طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد روغن دانه اندازه گیری شدند. همچنین در زمان برداشت نیز مقادیر عناصر نیتروژن، پتاسیم، فسفر و روی در دانه گیاه اندازه گیری شد. کود شیمیایی نیتروژن بیشترین تاثیر را بر ارتفاع بوته، عملکرد دانه، قطر طبق، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک داشت، در حالی که اثر روی بر قطر طبق معنی دار نبود. تاثیر نیتروژن و روی بر شاخص برداشت و درصد روغن معنی دار نبود. کودهای نیتروژنه و عنصر روی بر غلظت نیتروژن، فسفر و روی تاثیر معنی داری گذاشتند ولی بر غلظت پتاسیم بی تاثیر بود. بالاترین عملکرد دانه آفتابگردان از لحاظ کمی و کیفی در شرایط کودی سطح سوم نیتروژن و سطح سوم روی حاصل گردید. پژوهش حاضر نشان داد که اگرچه کودهای شیمیایی می تواند بر ویژگی های کمی و کیفی آفتابگردان تاثیر بگذارد ولی میزان تاثیر آن بر هر یک از این ویژگی ها متفاوت است. به گونه ای که نیتروژن در سطح سوم باعث شد تا عملکرد نسبت به سطح اول 18 درصد افزایش پیدا کند. در حالیکه روی در سطح سوم نسبت به سطح اول عملکرد را 12درصد افزایش داد.